Үзіліп түсті бес тал гүл,сабағынан…
Қан жауып тұр Арқаның қабағынан…
Жарымаған пәтерге, жандарым-ай!
Өтер емес түйір дән тамағымнан.
Бес гүл беріп, бір үйге төккен арай.
Бір пәтерге зар болып өткен қалай?
Періште боп келді де, мына өмірге,
Періште боп кетті, әне, көкке қарай…
Түнде шешкен моншағым,
Мұндағы жоқ.
Тұраламас дүние, тұрлауы жоқ.
Тал төсекте шырылдап, балапаным,
Тал бесігің қалды ғой,
Құндағы жоқ.
Жарас Кемелжан