Күзгі жапырақтай дірілдеп…

10 қазандағы баспасөз мәслихатында «Алматы жылу желісі» компаниясының бас инженері жұртты дүдәмал етіп қойды. Биыл «15 қазанда жылу беріледі» деген әңгіме жоқ. Бес күн бойы ауа температурасы +8 градустан аспауы керек!

Содан бері тұрғындар ауа райын аңдып әлек. Ол да күндіз +20-дан асып, түнде +9 градустан түспей титықтатып тұр. Күнделікті тіршілік – құдды «квест»! Түнде үш қабат киініп, күндіз шешінудің өзі біраз уақыт алады (әсіресе, бала-шағасы барларға қиын). Автобуста түшкіргендерден үркіп, жөтелгендерден қашып, жұмыста мұрнын тартып отырғандарға жоламауға тырысып… күндер осылай өтіп жатыр. «Шіркін, Сағынтаев!» деп күрсінетіндер шықты. Былтыр суық түсе сала отты қосқызып еді-ау…
Күндіз жылы болғанымен, кешке күрт суытып, қаланың тас үйлері «жібіп» те үлгермейді. Сондай тас үйде бойы жылымаған бір таныстың шабыты оянып, өлең жазыпты. Оны телефонмен оқып берді.
Күзгі жапырақтай дірілдеп,
Алматы бүрсең қағады.
Жылу қайда деп сұрап ем,
Ала көзбен әкім қарады!
– «Алматы бүрсең қағадың» жарап тұр, бірақ әкімді ала көзбен қаратып қойғаның қалай болар екен? – деймін.
– Ол ұйқас үшін. Кезінде Храпунов 1 қарашаға дейін созып еді ғой, есіңде ме?
– Е-е, 1997 жылы ғой, бала-шағамызбен қатып қалғанбыз! Бірақ ол кезде дағдарыс болатын.
– Ал қазір не?
– Оны әкімдіктегілер айтсын!
– 15 қазанда қоспаса, не істейміз?
– Не істейміз, күтеміз! Күзгі жапырақтай дірілдеп…

Гүлнар Ахметова