Айгүл Жамалбекова: Мүмкіндігі шектеулі жандарға ешқандай шектеу жоқ

Шымкент қаласы білім басқармасының «Есту қабілеті бұзылған балаларға арналған №1 мектеп-интернаты» коммуналдық мемлекеттік мекемесінің жарты ғасырдан астам тарихы бар. 1941 жылы Ұлы Отан соғысы кезінде Украинадан Шымкент қаласына саңырау балалар мектебі көшірілді. 1945 жылы соғыс аяқталған соң, көптеген мұғалімдер мен мектеп бітірушілер өз елдеріне оралды. Шымкент қаласында саңыраулар қауымдастығы мен қалалық білім беру бөлімі саңырау балалар мектебін ашу үшін көптеген жұмыстар жүргізді. Өйткені білім алмаған саңырау балалар көп еді. 1952 жылы 10 ақпанда Шымкент қаласындағы Свобода көшесінде орналасқан №5 үйде саңырау балалар мектебі ашылды. Содан бері түрлі құрылыс сатыларынан, кезеңдерінен өткен мектеп-интернат 1969 жылы барлық жағдайы жасалынған ғимаратқа көшірілді. 56 жылдық тарихы бар білім ордасының бүгінгі бет-бейнесі, тыныс-тіршілігі туралы мектеп директоры Айгүл Жамалбековамен сұхбаттасқан едік.

– Айгүл Көмекбайқызы, бұл мектеп-интернатты қай уақыттан бері басқарасыз?

– Мен 1990 жылдан бері білім саласында еңбек етіп келемін. Өзім Төлеби ауданының тумасымын. Леңгір қаласында дүниеге келгенмін. Леңгір қаласындағы №4 Қаныш Сәтбаев атындағы мектепті үздік бітіргенмін. Одан кейін Мұхтар Әуезов университетінде бастауыш сынып мұғалімі, Орталық Азия университетінде дефектология, Ташенов университетінде педагогика және психология (магистр) мамандықтары бойынша білім алдым. Қосымша экономикалық мамандығым бар. Жалпы педагогикалық еңбек өтілім сол Леңгірдегі тіл кемістігі бар балаларға арналған мектеп-интернатында тәрбиешіліктен басталған. Одан кейін Леңгірдегі құлағы нашар еститін балаларға арналған мектеп-интернатында он жылдай жұмыс істедім. бар. Бұл менің тәжірибемдегі үшінші интернат. Леңгірде сурдопедагог болып жүргенімде конкурс арқылы осы жерге келгеніме 3 жыл болды. Педагогикалық еңбек өтілімнің бәрі осындай ерекше балалармен жұмысқа арналды. Сондықтан бұл балалардың жан дүниесі маған жақын.

Мөлдір Кенжебай,
Шымкент қаласы