Еліміз бойынша әкім-қаралар мен басқа да құзырлы орындардың басшылары жылды қорытындылап, халық пен билік орындары алдында өз есептерін беруде. Алайда түрлі деңгейдегі әкімдер мен министрлер осы басқосуды қалай өткізіп жүр? Ұйымдастыру жағы қалай? Жаттандылықтан арыла алдық па? Осындай сұрақтар қарапайым тұрғындарды да толғандырары сөзсіз. Біз осы орайда Парламент Сенатының депутаты Мұрат Бақтиярұлының пікірін білген едік.
Жалпы әр түрлі деңгейдегі әкімдер мен министрлердің алқалық есептерінің форматтарын мүлдем өзгерту керек. Әкімдер мен министрлердің жалаң құрғақ есептері мен толып жатқан қасаң цифрлары, алдын ала дайындап қойған сөйлеуші азаматтар мен сұрақ қоюшылары, сала бойынша кемшін мәселелер, оны шешудің жолдары аз айтылады. Көзбояушылық пен формализм көп.
Өткен аптада екі министрліктің алқасына бір топ әріптестермен қатыстым. Өңірлерден кемінде екі мыңдай мамандар шақырылғанын көрдік. Бірақ шалғай ауылдардағы, аудандардағы мәселелер туралы келген адамдардың пікірін ести алмадық. Ал онда қордаланған дүние бастан асады. Тек министрлер мен оның орынбасарлары күнделікті айтылып жүрген жайларды тізбелеп айтып бергендей әсер қалдырды. Мұндай жиналыстан қандай тиімділік күтуге болады? Қатысқан әріптестерім де осы пікірде болды.
Тек екі министрлік бойынша екі мың адамның Нұр-Сұлтан қаласына екі күнге іссапармен келіп кетуі кемінде тәулігіне әрқайсысы 60 000 мыңнан деп есептесек, екі күнге екі мың адамға 120 миллион теңге қаражат шығады екен. Қаржы тапшылығы жағдайында осы қажет пе? Онлайн жүйесінде жасауға да болады ғой. Президентіміз «керексіз шығынды азайтыңдар» деп үнемі айтумен келеді. Өкінішке қарай, тыңдар құлақ жоқ сияқты.